Moitas teñen sido as revisións do mito platónico, na literatura, na pintura, na fotografía ou no cine. Tantas, que non poderíamos repasalas todas na entrada dun blogue. Pero a revisión e actualización do mito que fai Saramago é, sin dubidalo, unha das mellores. A súa obra A Caverna, permítenos achegarnos á nosa realidade de escravos significandoa metaforicamente, como díria Zubiri. Nas súas obras Ensaio sobre a cegueira e Tódolos nomes, Saramago xa tentara tratar a incapacidade de ver a realidad dos seres humanos, a falta de escrúpulos do sistema e a posibilidade de sair da caverna e atopar un mundo sen fronteiras e máis humano.
O remate da obra de Saramago nos devolve ao escenario fundamental da nosa sociedade, o espectáculo: “En breve, apertura ao público da caverna de Platón, atracción exclusiva, única no mundo, compre xa a súa entrada”.
O espectáculo por excelencia do derradeiro século é, por suposto, o cine. E no cine, por suposto Matrix, pero antes o Show de Truman, Cinema Paradiso ou a Rosa Púrpura do Cairo afondaron na idea dunha caverna moi actual, a formada polos medios de comunicación. Como Platón facía a través do diálogo, o cine dialoga consigo mesmo para poñer de manifesto como os seres humanos captamos sombras da realidade a través das súas imaxes.
O cine foi o herdeiro da gran literatura burguesa no momento en que esa literatura comezaba a democratizarse, cando tentaba converterse nunha arte de masas. Por iso non foi casual que as primeiras películas foran unha reelaboración de grandes novelas. Como afirmaría Deleuze, parece que o cine agocha moitísimas ideas. O que el chamaba ideas eran imaxes que dan que pensar. Despexar, pois as imaxes cinematográficas, supoñía para Deleuze, extarer pensamentos sen abstraelos, tomalos na súa relación interna coas imaxes-movemento. Esas imaxes-movemento son as que poboan o mundo dos sentidos que Platón sitúaba no interior da caverna.
Para afondar nas imaxes cinematográficas recomendamos a lectura dun libro Platón y el Cine: enseñanzas ocultas en las películas de hoy de C. Rodwey, en la editorial Kier.
No hay comentarios:
Publicar un comentario